چکیده
اجراي تعهد در بسياري از قراردادها بدون همکاري طرف مقابل امکان پذير نيست و متعهدله وظيفه دارد امکان انجام تعهد را به گونه اي فراهم نمايد که متعهد بتواند ضمن عمل به تکاليف خود، آنچه را که متقابلا استحقاق دارد، دريافت نمايد. به عنوان مثال، اجراي تعهد معالجه از سوي پزشک، بدون همکاري بيمار ممکن نيست. اين تکليف در اقسام مختلف قراردادها و بسته به اوضاع و احوال حاکم و شرايط عقد، متغير است. مبناي مهم تعهد همکاري، اصل حسن نيت است؛ البته شرط ضمني و عرف نيز مي تواند به عنوان ساير مباني آن مطرح شود .در ادبيات حقوقي ما اشاره اي به اين موضوع نشده و رويه قضايي هم با آن بيگانه است؛ اما در حقوق کشورهاي مختلف و اسناد بين المللي راجع به قراردادها مورد تاييد واقع شده و آثار نقض تکليف مزبور که فراتر از موضوع عدم مسووليت متعهد است، تبيين شده است. نگارنده با مطالعه تطبيقي تلاش نموده است تا ضمن معرفي اين مفهوم جديد، مباني، قلمرو و آثار نقض تکليف مزبور را مورد بررسي قرار دهد.